De kiem voor het ontstaan van mijn psychose en de daarna door de psychiatrie vastgestelde diagnose bipolaire stoornis, werd gelegd in mijn jongste kinderjaren. Door trauma dat toen ontstond. Als kind heb ik mij heel onveilig gevoeld. Ik sliep alleen op een zolder en ik voelde me bang in het donker. Overigens hing dit trauma niet enkel samen met bipolariteit, ook een angststoornis heb ik overwonnen.

Naar binnen geslagen angst. Het was simpelweg teveel om te voelen voor mij als kind. Ik schreeuwde om mijn ouders vanaf zolder want ik was bang. Ik durfde niet zelf twee verdiepingen in het donker naar beneden. Angst is hierdoor in mij naar binnen geslagen, het was teveel. Trauma. Een andere component was woede. Ik heb heel veel gevoelens van ingehouden woede in mezelf opgeslagen. Trauma. Dit had te maken met een abusieve band die ik met mijn vader had als kind. Deze tekst is niet bedoeld om een schuldige aan te wijzen. Wat ik wil aanstippen is de wortel van mijn trauma en het niveau van awareness van mijn vader destijds. De dingen waren simpelweg zoals ze waren.

In ons gezin met verder nog een zus, was mijn moeder de persoon die ruzies of potentiële ruzies tussen mij en mijn vader voor mijn gevoel met de mantel der liefde bedekte. Ik voel dat hier bij mijn moeder angst onder zat. Een gevoel dat onbewust aan mij werd doorgegeven toen ik kind was.Nogmaals, het gaat er hier geenszins om een schuldige aan te wijzen. Het is puur duiding van de dingen. Mijn moeder kende simpelweg haar niveau van awareness destijds. Het was zoals het was.

Geenszins is een angststoornis, of, waar deze website de focus op legt, een bipolaire stoornis, chronisch of een aangeboren hersenziekte.